بازسازی رباط پاتلافمورال چگونه انجام میشود؟
رباط پاتلافمورال بخشی از شبکه‌ی پیچیده‌ی بافتی است که مسئول پایداری ساختار زانو با کمک سایر ساختارهای زانو است. این رباط باعث اتصال عرضی قسمت‌های جانبی کاسه‌ی زانو به سر استخوان ران میشود. دررفتگی کاسه‌ی زانو در اثر ضربه هنگام فعالیت، تصادف، تغییر شکل ساختار استخوانی فرد و یا در اثر شل‌‌بودن طبیعی رباط که در خانم‌ها شایع‌تر است میتوانند باعث عارضه‌ای شوند که ناپایداری پاتلار (ناپایداری کاسه‌ی زانو) شناخته میشود.
اگر شما نیز با توجه به سن و سبک زندگیتان علائمی شبیه این دارید جهت مشاوره یا رزرو نوبت میتوانید ازاین لینک اقدام نمایید
آسیب رباط پاتلوفمورال
در یک زانوی سالم، استخوانهایی که در محل اتصال پاتلافمورال حضور دارند، هنگام باز و بسته‌شدن زانو، به آرامی و نرمی نسبت به هم حرکت می‌کنند و کاسه‌ی زانو در شیار استخوان ران می‌لغزد. در طی این حرکات، رباط پاتلافمورال همانند یک افسار عمل کرده و با مهار اندازه‌ی حرکت کاسه‌ی زانو، نقش مهمی در حفظ پایداری و جایگاه کاسه‌ی زانو دارد.
هنگامی که کاسه‌ی زانو از جایگاه خود خارج شود (در رفتگی کاسه‌ی زانو)، با حرکت به سمت خارج و سپس برگشت سریع به جای خود، باعث پارگی رباط پاتلوفمورال میشود. این آسیب، میتواند خودبه‌خود ترمیم شود اما بافت ترمیم‌یافته شل و کشیده‌تر خواهدشد. همین امر باعث ناپایداری پاتلار میشود که در نتیجه‌ی آن احتمال آنکه کاسه‌ی زانو دوباره دچار دررفتگی شود افزایش خواهد یافت اما مشکل به همین‌جا ختم نمی‌شود و مشکل مهمتری ممکن است رخ‌دهد.
در حقیقت شل‌شدگی رباط و ناپایداری پاتلافمورال در نهایت میتواند منجر به آسیب به غضروف سر استخوان‌ها در زانو شود که خود این آسیب میتواند منجر به آرتروز پاتلوفمورال گردد که ترمیم این آسیب بسیار سختتر خواهدبود. بنابراین آسیب‌های پاتلوفمورال گرچه به خودی خود مشکلی جدی محسوب نمی‌شود اما برای جلوگیری از آسیب‌های جدی‌تر بعدی بهتر است فرایند درمانی را طی کنند.
ترمیم رباط پاتلوفمورال با جراحی
معمولا متخصص زانو در ابتدا با استفاده از تصویر MRI زانو، به بررسی شرایط غضروف‌ها در زانو می‌پردازد تا اعمال جراحی مورد نیاز و نوع آسیب را شناسایی کند. در صورتی که آسیب بصورت یک در رفتگی منفرد و جزئی باشد و آسیبی در غضروف‌ها مشاهده نشود؛ معمولا با بی‌حرکت‌سازی کوتاه‌مدت و فیزیوتراپی به ترمیم آسیب پرداخته‌می‌شود. اما معمولا افراد زمانی دررفتگی زانو را متوجه می‌شوند که چندین بار رخ داده باشد و منجر به آسیب‌های بعدی از جمله در غضروف‌ها شده باشد.
در هنگام عمل جراحی ابتدا بی‌حسی موضعی از طریق اعصابی در نخاع که مسئول اندام پایین تنه هستند اعمال میشود. سپس در محل زانو شکاف‌هایی ایجاد شده و یک آرتروسکوپ جهت مشاهده‌ی محل و دو قیچی کوچک جهت برش از این شکاف‌ها وارد می‌شوند. اگر آسیبی به غضروف در محل جراحی وجود داشته باشد رفع میشود. درمرحله‌ی بعدی بخشی از زردپی پشت ران برش دادهمیشود و روی خود تاب دادهمیشود تا استحکام بیشتری بیابد.
سپس دو قلاب به کاسه‌ی زانو پیچ میشود و زردپی برش داده‌شده به سر قلاب‌ها متصل میشود. سر دیگر آن نیز به سر استخوان ران در محل زانو پیچ میشود. زردپی میتواند از بافت خود فرد یا از فرد دیگری بعنوان اهداکننده گرفته‌شود.
اقدامات پس از جراحی
پس از جراحی، محل برش داده شده ممکن است تغییر رنگ دهد که امری طبیعی بوده و با گذشت زمان بهبود می‌یابد. همچنین درد محل جراحی، تا چند روز ادامه خواهد‌داشت که با دارو میتوان از شدت آن کاست.
زانو به مدت ۶ هفته آتل بندی میشود تا هنگام راه‌رفتن، ثابت بماند. از آنجایی که ماهیچه‌های ران و چهار سر زانو به حد کافی قدرتمند هستند، پس از ۶ هفته میتوان از حمایت این عضلات برای کاهش فشار بر زانو و شروع فیزیوتراپی استفاده کرد. همچنین برای افزایش سرعت بهبود، تحریک الکتریکی منطقه با ابزار پزشکی مخصوص نیز ممکن است استفاده شود. زمان بهبودی کامل به آناتومی فرد، توانایی بدن در بهبود و وضعیت سلامت جسمانی قبل از جراحی وابسته است. اکثر افراد ۴ تا ۷ ماه پس از جراحی میتوانند به زندگی طبیعی برگردند.
مشکلات پس از عمل جراحی
بسیاری از افرادی که این عمل جراحی را انجام داده‌اند قادر خواهند بود به زندگی معمول برگردند.گاهی ممکن است مشکلاتی پس از عمل بروز کند که البته بسیاری از این مشکلات، جزئی بوده و میتوان به آسانی رفع کرد اما نیاز به مشورت با پزشک خواهندداشت. برخی از مشکلات پس از عمل عبارتند از:
۱٫ بروز عفونت
۲٫ ایجاد لخته‌های خون
۳٫ دررفتگی‌های مکرر کاسه زانو
۴٫ بوگرفتن محل جراحی
۵٫ بی‌حسی اطراف زانو
۶٫ تورم و درد پیشرونده
در صورت بروز هر کدام از این علائم یا علائمی که موجب نگرانی شما میشود حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.